Bundan 6-7 yıl önce İsveç’ te oğlumla bir konferansa gitmiştim. Dolaştığımız her yerde, tekerlekli sandalyeli o kadar çok insanla karşılaştım ki; şaşırdım! Hepsinin önündeki minik sepette bir gazete , su şişesi ve mutlaka bir kitap vardı.Hepsi alış veriş yapıyor, kendi kendine toplu taşıma araçlarına biniyordu. Yani engelli oldukları halde , her işlerini kendileri yapıyorlardı.Yola sıfır kaldırımlar, yol hizasında tren ve araçlarla rahat rahat geziyorlardı. Sokakta dolaştığım kısa süre içinde gördüğüm engelli sayısının çok olduğunu gözledim. Oğluma dönerek:
- Oğlum, burada ne kadar çok engelli insan var?
Halbuki, bizim ülkemizde neden bu kadar engelli göremiyorum? dedim.
Oğlumun verdiği cevap; benim hiç aklımdan geçmemişti.Sizler de benim gibi düşündünüz mü?Oğlum bana döndü:
- Anne; bizim ülkemizde engelliler buradakilerden çok fazla, ama hepsi ya yatağa mahkum ya da yaşadığı yerden çıkamıyor. Büyük bir kısmı çıkmak istese de ,dışarıda ne rahat bineceği araçlar, ne gezecekleri yollar var.
Evet, bu gerçeği hiç düşünmemiştim.
İnşallah, ülkemizdeki trafik kazalarını azaltacak önlemler alınır, engelli sayımız azalır. Yerel seçimlerin yaklaştığı bu süreçte, siyasilerin alacağı önlemlerle, engellilerin rahat hareket edeceği yollar araçlar, mekanlar çoğalarak, engelli insanlarımız İsveç’ te olduğu gibi , bizim ülkemizde de engelsiz insanlar gibi aramızda dolaşarak kendi ihtiyaçlarını karşılayabilsinler.
Edibe Aydın 03/12/2018