İyi dostu olanın aynaya gereksinimi yoktur.Mevlana..
AHMET TATLİ Anısına..
ailenden birini kaybetmek ile eş değerdir. üstüne üstlük kaybedilen kişi 1. derece aile yakınıdır. yıllarca emek verilip, inşa edilen bir göktelenin önce çıkan fırtınada bir sağa bir sola sallanışına şahit olursunuz ne olursa olsun hiç yıkılmayacak gibi duran o yapı bir süre sonra dayanamaz iskambilden yapılmış kule gibi yıkılır. ailenizden biri hayatınızan kayı giderken elleri kolları bağlı bir şekilde çaresizce seyirci kalmak kadar hiçbr şey etkileme insani.
en kötüsü de anıların git gide silikleşmesidir..
sohbeti geçtiğinde yüzünüze bir gülümseme gelir.sonra tebessüme dönüşür hemen saliseler sonra yüzünüz düşer.içiniz burkulur.
canınız yanar.dinmez acısı..
Ahmet'ın dediği gibi ''bir gün bir şarkı duydum , kalbim acıdı...'' bu noktaya gelirsiniz...
elinizden gelecek hiç bir care yoktur.çaresizsinizdir.asıl çaresizliği tadarsınız.herşey tatsız gelmeye başlar ve öylece devam eder...
insanların sorun sandıkları şeylere gülersiniz kalpleri kırılır.ama onlar 'nereden bilecek'!.
dostu kaybetmek aşık olduğun sevgiliyi kaybetmek gibidir daha da ötedir.kardeştir o.can'dır o...
herşeyi silmek etmek sizde göçüp gitmek istersiniz.her 1 nisan 'da çıkıp gelecek sanırsınız..
ama her giden gibi o da gelmez..
istediğiniz kadar bekleyin.gelmez..ancak siz mezarına gider çiçek dikersiniz ,ilkbahar gelsinde çiçekler açsın bir çiçek tomurcuğunda can bulsun diye umut edersiniz.. o kadar.
Allah'ım Rahmet etsin mekanı cennet olsun kardeşim..Gideceğimiz yerde orası..Selam ve Dua ile..