Sonra kış geçer. Kırlangıç yuva yapar.
Ve bir erik ağacı baştan ayağa çiçek açar.
” "Yarın" iyi bir kelimedir.
İçerisinde bugüne kadar gerçekleşmeyen şeylerin olabilme ihtimali bile onu farklı kılar. Dün gibi değildir.
"Umut" vadeder, "belki" düşürür nemli gönüllere, İnşallahın en çok kullanıldığı zamandır aynı zamanda.
Grilikler ardına gizlenmiş inşirahların kapımızı çalabilme ihtimali vardır.
Dün gibi değildir çünkü, daha gelmemiştir ve mutlaka da gelecektir.
Geleceğimizdir, bekleyişimiz...
Heveslerimiz vardır onun heybesinde; belirsizliğimiz, sevincimiz, devamız...
Gelişi geciktikçe umudumuz da gecikiyordur sanki.
Hemen gelmelidir, olmalıdır, çünkü yarınımızdır, iyi ki vardır.
Bu zamana kadar hep yarını olmayanlar kaybetmiştir; yarına inanmayanlar...
Yarınımız vardır, olmalıdır, tutmalıdır ağıraksak yüreğimizi; bırakmamalıdır.
Tutunamayanlardan farkımızdır, kutlu bekleyişimizdir, vadedilendir Direncimizdir o, hem de yarım kalmış hesapların, mazlum ağlayışlarının, mustazaf yüreklerin gülüşüne gebedir.
Boynuzsuz koyunun boynuzlu koyundan hakkını alacağı gündür yarın. İyi ki vardır...
Selam ve dua ile