Öyle vahşi bir kapitalizm ki...

Türkiye Cumhuriyeti kurulurken keşke anayasaya değişmez madde olarak "Gelir dağılımı ile ilgili" de değişmez maddeler de koyulsa idi...

Gülmeyin bana doğru söylüyorum...
Düşünün bir...
Siz eğer en yüksek gelire sahip %20 lik grupta olmazsaydınız ve en fakir sınıf olan %20 lik grupta yer alsaydiniz, haliniz ne olurdu...

Ben söyliyeyim, bu ülke kaymağının % 48 ini değil de ancak, %6 lık bir kaymağını yiyebilirdiniz...
*%6 nın kaymağı ne pekiyyy;
Onu da söyliyeyim, adınıza ev araba zaten olmazdı..
Tatil falan hayal olurdu... Buzdolabının iki katı hep boş olurdu...
Banka ihbarnaleri en çok size gelirdi...
Kışın gazı siz kapatır eşiniz de gider açardı...
Hatta çocuklarınızın annesi size "Kocacığım" demezdi...
Bir yerlere hep borcunuz,  ödeyemediginiz hesaplar ve alamadığınız ihtiyaçlar olurdu...
Çocuklar size "Baba biz çok mu fakiriz " derdi...

Ve en önemlisi toplumda siz "Ezilen sınıf" diye siyasilerin söylemlerinde kullandığı fakat iyileştirmedigi bir söylem sınıfı olurdunuz...

Pekiyy siz;
Ülke kaynaklarının %48 ini yiyen ve gittikçe büyüyen Burjuvanin en beyaz elit sınıfı olgunuz için nasıl yaşarsınız...
Ben bunu da bildiğim kadar söyliyeyim...

Siz TL kullanmaz Dolar ve Euro ile cüzdan ve banka hesabınızı şişirirsiniz...
Topluma çok tepeden bakar kimseyi beğenmezseniz...

Kızınız oğlunuz entel düşünür, ülke meseleleri ile ilgilenmeyi yük olarak görür idi...
Yerli Milli bir yaşam düşünceniz olmazdı...

Yaşadığınız sitenin araç park alaniından ailece hep şikayetçi olurdunuz...

Van Kars Bingöl'ü bilmez ama Florida ve Kaliforniya ve Arizona'yı iyi bilirdiniz...

En az iki mali muşaviriniz ve iki dadı ve hizmetçiniz olurdu...

En çok vergiyi siz verdiğinizi zannederek ülkenin sahibi gibi düşünürdünüz...
Çocuklarınız dağlarda askerlik yapmazdı...

Ve en önemlisi paranız çok diye eşiniz sizinle hiç kötü olmak istemezdi...
Pekiyy! Ya ikisinin ortası olan sınıftan olsaydınız...

Bence bu gruptan hiç olmayın çünkü bu ülkenin her kademede en çok yükünü çeken Hamalı siz olurdunuz...
Saygılarımla.

M Sıtkı Aloğlu