Zeliha teyze Arap Mahallesi sakinlerinden, yaşlı, hoş sohbet, tatlı dilli, boğazı düz, sözünü esirgemeyen, Arapça-Türkçe karışımı şivesiyle herkes tarafından sevilen biridir.
Konuşurken karşısındakine yerine göre küfür eder, kızar, amma kimse ona kızmaz, bu küfür onların hoşuna gider, gülerlerdi. Kendilerine sövmesi için adete kışkırtılardı.
Son zamanlarda Urfa’daki apartmana taşınanlar kervanına oğlu da katılmış, kendisini de alarak Karaköprüye taşınmıştı. Zeliha teyze arkadaşlarını, anılarını doğup büyüdüğü baba-ata mahallesinde bırakmış, “Tavıx pini kımın, nefes alamıyam, boğılıyam, başizi êömrızi iye” dediği apartmana götürülmüştü.
Yaşlılık sebebiyle sık sık hastaneye gidiyor, şoförler onu tanıyor, istediği yerde onu alıyorlar, istediği yerde durup indiriyorlardı. Şoförler hemen yanındaki koltuğu ona boşaltıp, oturmasını sağlarlar, sonrada ineceği yere kadar onunla sohbet edip, konuşturup sövemsini sağlar, gülerlerdi.
74 numaralı otobüsün şoförü Zeliha teyzeyi durakta görünce, durup kapıyı açtı, Zeliha teyze kafasını otobüsün kapsından içeri uzatıp,
-Babam dövlet xestaxanasına gidimisen?
-Yox Zılxa dayze ben xestemıyem ki ne işim var xestaxanada.
-Viii küller başiya yanı otobos orıya gidi mi dêyem?
-Otobıs xeste oldı mı teêmirxanıya gidiy xestaxanıya degıl.
-Lo hele henegı bırax ayaxta duracax dermanım yox. Dizlerım titriy. Gidi mısen onı söle?
-He he bin hade geç kaliyam.
-Hem geç kalıyam deyisen, hem benden eglenisen gavat.
Zeliha teyze kapıya tutunarak “bismillahirahmenırehim”deyip, zorla otobüse biner. Kendisine verilen yere geçip oturunca, şoför dikiz aynasından bakıp teyzeye,
-Zılxa dayze bı otobısa bismillahdan binilmi karttan bininiy. Karti hanı?
-Ne boşboğaz bi enıksen lo dur biy solıxlanım. Beleş kartım var zatan. Anayın karnında nasıl durdiy.
-Beleş yaşisan Zılxa dayzê. Devlet siye baxi valla. Hestaxanay beleş, otobısiy beleş, meêş alisan devletten. Biy herıfiy eksık. Sölıyax senı evlendırsınler.
Zeliha teyse, şoförı hesaba almayarak, koynundan boynuna asılı kesesini çıkarıp içinden kartını çıkrtıp yanında ki gence verip,
-La oğlım acıx babayın xerıne bını o puşta ver sesı gelmesın, sebbeh sebbeh çimmış, kefı yerınde gendı gendıne zavklanacax şenık geziy, deyip kartını şoföre gönderir.
Zeliha teyzeyi tanıyan yolcular hemen bu güzel sohbete karışıp hasta haneye kadar teyzeye takılıp gülüşerek hastane durağına gelirler. Durağa yaklaşınca Zeliha teyze,
-Ula nedır adiy söfêr benı duraxta êndır.
-Ordan bırıya keder getırdım, bide seni kucağıma alıp ben mi êndırecağam. Duraxta durram, kapiy açaram sensiye rehêt rehêt ên.
-Ne keder boş boğzsan lo. Bı keder sözı nerden getirisen. Ordan bırıya keder çengey heç durdı mı hele? Çengeyı zetlemışsen sankı bır bır bır êdıp durdiy, yalama olmı uşax g.tı kımın.
Zeliha teyze hem inmeye çalışıyor hem de şoföre sövüp-sayıyordu. İnerken şoför arkasında,
-Doxtora söle siye biy beleş herıfte yazsın Zılxa dayze.
-İtın doğırdığına bax hele. Oğlım benım fablika istop etmış, anaya biy herıf bul seni kımın biy puşt daha çıxatsın.
Otobüstekiler Zeliha teyzenin sözlerine gülerken o hastaneye doğru salına salına yürüyüp gitti…
Bekir Urfalı