Genç bir çift yeni bir mahalledeki evlerine taşınmışlar. Sabah kahvaltı yaparken, komşu da çamaşırları asıyormuş.
Kadın eşine:
-“Bak, çamaşırları yeterince temiz değil, çamaşır yıkamayı bilmiyor, belki de doğru sabunu kullanmıyor,” demiş.
Eşi ona bakmış bir şey söylememiş.
Kadın, komşunun çamaşır astığını gördüğü her sabah aynı yorumu yapmaya devam etmiş.
Bir ay kadar sonra, bir sabah, komşunun çamaşırlarının temiz olduğunu gören kadın çok şaşırmış.
-“Bak demiş” kocasına,
-“Çamaşır yıkamayı öğrendi sonunda, merak ediyorum, kim öğretti acaba?”
-“Ben bu sabah biraz erken kalkıp penceremizi sildim” diye yanıt vermiş eşi.
Yaşamda böyle değil midir?
Başkalarını izlerken gördüklerimiz, baktığımız pencerenin ne kadar temiz olduğuna bağlıdır. Birini eleştirmeden ve hemen yargılamadan önce zihin durumunuza bakmak ve “iyi” olanı görmeye hazır olup olmadığımızı fark etmek güzel bir davranış olabilir...